Lindi Town: jua, ufukwe, bahari!

Lindi town: zon, strand, zee!
De weken vliegen voorbij. Nu al ruim 2 weken in Lindi, nog 3 weken hier te gaan. Lindi is een klein stadje aan de zuidelijke kustlijn van Tanzania. Naar mijn gevoel meer een dorp met een lokale markt en een aantal winkeltjes. Hier wel meer te koop dan in Ruangwa, o.a. ook heerlijke vis! En gelukkig kan Hang dat ook nog eens heerlijk bereiden…Hhhmmm. Leven in ‘het huis’ is een grote luxe (al hebben we nu al bijna een week geen tap-water..): grote kamer, keuken, TV, airco, koelkast …. Al moeten we er wel volgende week uit. Dus de laatste 2 weken waarschijnlijk in een guesthouse. Wel even kijken of we ergens zelf kunnen koken, anders eten we elke avond ugali of rijst met kip…
Bijna elke namiddag een wandeling langs het strand of een duik in de zee. Zwemmen doen we 5km uit de stad, waar het toegestaan is om in bikini te zwemmen en het ook veel rustiger is (vaak helemaal niemand!). Savonds een drankje aan het strand, met soms licht van de volle maan en vele sterren. Of een dans in de locale discotheek (heupen/billen schudden haha!).
Afgelopen weekend een lokale (primitieve) zeilboot gehuurd. Flink schommelen op de golven en uitkijken voor het zeil/de mast. Naar een aantal afgelegen strandjes geweest en gesnorkeld.

Met de stage/het onderzoek gaat het goed! De eerste week weer vele handen geschud, opzoek naar een vertaler, en een klein begin met interviews. Ik merk tijdens de interviews met de zwangere vrouwen al verschillen met Ruangwa en Lindi; hier zijn ze wat hoger opgeleid, hebben soms een baan, begrijpen mijn vragen sneller, etc. Hier is ook nog maar een klein percentage wat nog thuis bevalt. Melanie is mijn vertaalster, ook een super lieve en intelligente vrouw (ze doet me zelfs denken aan Grace, vertaalster in Ruangwa).
Toch ervaar ik hier ook voor mij schokkende verhalen: een vrouw die haar kind baarde in een busje opweg naar het ziekenhuis en een jong mager meisje van 19 die in haar eentje zorgt voor 2 kinderen (van haar zus en broer), ver weg woont van family, waarschijnlijk HIV heeft (maar niet mag testen van haar man). En een verhaal gehoord van Hang: een vrouw is HIV positief en zwanger van haar 2e baby. Eerste kind is nu vijf jaar oud en ook HIV positief. Ook de vader is HIV positief. De verpleegkundige adviseerde haar dat dit toch echt haar laatste zwangerschap moet zijn. Ook omdat ze al drie keer aan haar buik was geopereerd. De vrouw accepteerde dit en zei als argument dat haar man nog wel een aantal andere vrouwen heeft waarvan hij kinderen kunt krijgen (en hun waarschijnlijk ook zal besmetten met HIV)...Vrouwen hebben hier zo weinig rechten. Voor vele vrouwen is de taak het huishouden draaiende houden en je man tevreden stellen. Naar mijn mening is dit geen goed leven te noemen- ookal zullen vele van hen niet veel beter weten.
Ook hier in Lindi al enkele interviews met Traditional Birth Attendants gedaan. Echt zo interessant om hun ervaringen te horen en te zien wat voor een medicijnen ze gebruiken. Openhartig leggen ze alles uit. Ik wacht nog op een telefoontje van een van hun, want ze hebben me belooft dat ik een thuisbevalling met eigen ogen mag zien…
Hier in lindi een goede vriend gekregen, Hakeem: jongen 23 jaar, woont met vriendin en baby zo’n 12 km uit de stad, zorgt ook voor zn zusje. Hij werkt als ‘police officer’ in Lindi en stuurt elke maand geld naar zijn ouders en broertjes/zusjes in ’t noorden van Tanzania. Hij had eigenlijk advocaat willen worden en voelt al dat hij gefaalt heeft in zijn korte leven. Ik ben afgelopen week bij hem thuis uitgenodigd. Ze hadden zo veel heerlijk eten voor me gemaakt. Savonds een rondleiding door het dorpje en een 3km wandeling naar een marktje (spannend in het donker). Hakeem spreekt goed engels en het is erg leuk om met hem verhalen uit te wisselen. Afgelopen zaterdag naar de zee geweest en hem zwemmen geleerd. Voor hem de eerste keer in de zee. Mensen zwemmen hier niet in de zee, omdat ze bang zijn voor de zee. Achteraf vertelde Hakeem mij dit: “mensen die problemen hebben gaan de zee in om hun problemen te vergeten. Om hun zorgen aan het water te geven. Als jij dan, als persoon zonder problemen de zee in gaat, zul jij die problemen van die ander krijgen.”
Ok, dan…

Tot zover!

Een tussenstand van de sponsoractie: we hebben nu rond de 500 euro!
Heb je nog niet je bijdragen kunnen geven? Geen zorgen, er is nog tijd tot en met eind augustus (voordat ik de top van de kili ga bereiken!). Allen heel erg bedankt!