Tanzania; land of chipsy-mayai, kuku, ndizi, ...
Door: Susanne
Blijf op de hoogte en volg Susanne
10 Juni 2009 | Tanzania, Lindi
Tanzania; land of chipsy-mayai, kuku, ndizi, chungwa, korosho, soda, chai…
Het laatste verhaal geschreven in Songea. Nu alweer twee weken geleden en deze weer week beginnen met de stage!
Vanuit Songea zijn we naar Njombe gegaan, ook wel het koudste en hoogste plaatsje van Tanzania, savonds een dikke vest aan, lange broek en sokken…In Njombe naar een mooie waterval geweest. Daarna doorgereisd naar Mbeya; de Loleza mountain beklommen (bijna 3000m hoog dus appeltje-eitje moet ik zeggen met de Kili in het vooruitzicht…), een wandeling door regenwoud naar het Crater-lake (vulkanisch meer), en naar een andere waterval. Een aantal dagen volop genoten van de prachtige natuur. Konden jullie af en toe maar even door mijn ogen kijken hihi…The Southern Highlands is het land van de zonnebloem, geen een andere bloem zo aanwezig. Na Mbeya volgde de treisreis (erg langzaam, 15 uur, maar leuke ervaring) richting Mikumi village om vanuit daar een safari te doen in het Mikumi National Park. Geslapen bij Tan-Swiss; een voor ons wat duur verblijf gerund bij een switser, maar gelukkig was het geen probleem om gewoon basic te camperen. Wat uiteraard ook het leukste is! snacht de kans op een bezoek van olifanten. De volgende dag safari! Een lange dag met maar 1 doel; zo veel mogelijk dieren spotten! En dat is aardig gelukt denk ik. Heel veel dieren gezien en mooi uitzicht over verre landen. Het is nog laagseizoen, dus bijna geen andere toerist te bekennen. Na Mikumi gingen we in een schoolbus vol kids (andere optie was er even niet na al paar uur wachten…) reizen naar Dar es Salaam. Blij daar te zijn aangekomen en opgehaald te worden door taksi-vriend Sadiki. S’avonds in DES Bastiaan en Jenny weer ontmoet. Een avondje samen heerlijk gegeten, cocktails gedronken, en gedanst in een foute discotheek. De volgende dag hadden we de reis naar Zanzibar gepland…enja met de ferry. Niet echt een succes met een kleine kater, maar alles binnen kunnen houden haha.
In Zanzibar verbleven we in een guesthouse in Stone-Town. Hoe zal ik stone-stone beschrijven….een doolhof, smalle straatjes, donkere huisjes, smerig, zwerfkatten, de scooter is koning en de voetganger lucht, kinderen bepalen de straatgeluiden. Een beetje een middeleeuwse sfeer met een grote vleug arabische invloeden (arabic-indian, moslim, vrouwen in burka), een goede sfeer. Drie dagen op Zanzibar geweest, een dag genoten van paradijselijke stranden met helder blauw water en wit zand, een dag gesnorkeld (mooie vissen en veel koraal!). In de avonden heerlijk gegeten aan het strand bij een reuze ‘vis-barbeque’. Alle soorten vis kon je er eten! Hhhmmm, zo heerlijk! Een avond getafeld met aantal mannen van de Masaai (locale bevolking rondom Arusha en zuiden van Kenia, leven van hun vee). We hadden ze uitgenodigd voor een drankje in de stad. Voor mij een goede kans om hun helemaal uit te horen over ‘het leven als een Masaai’ en vooral ook in deze tijd, hoe ze zich schikken in deze tijd van modernisatie en toch het behoud van eigen cultuur en traditie. Met gebrekkig engels, kiswahili, en hulp van handen en voeten was het echt super leuk om met elkaar te praten! Ze waren erg open en we hebben veel gelachen. Ze verkopen sieraden in de grote steden en op Zanzibar. Eens in de zoveel tijd gaan ze terug naar hun familie in Arusha om het geld te brengen. Van dat geld kunnen ze dan weer nieuw vee kopen. Een Masaai-man trouwt vaak pas rond zijn 30e, omdat het erg veel koeien kost om ‘een vrouw te kopen (rond de 200)…’ Sommige Masaai werken als watch-man/guard van een hotel of restaurant. Het schijnt dat ze heel licht kunnen slapen.
We zijn nu alweer in Lindi. Vandeweek had ik nog niet zo zin om weer te beginnen (vakantiestemming..?), maar ik weet zeker dat ik hier ook een goede tijd zal hebben! We verblijven in een super groot en luxe huis met grote tuin (via via geregeld)! Er woont 1 andere man (Christoff uit Duitsland). Het huis is gelegen op een grote heuvel, dus goed voor de kili-training :). Over Lindi later meer…
Deze ‘pauze’ van drie weken was super leuk! Op veel verschillende plaatsen geweest. Ieder een eigen sfeer, qua mensen, omgeving. Een grote intense reis door een klein stukje wereld. Gesproken met interessante mensen. Zoveel ideeen, kennis, ervaringen is er om uit te wisselen! Soms uiteraard zat het een dag even tegen. Werd ik gek van al die mensen die je aanspreken, straten vol mannen (waar zijn de vrouwen..?), en wenste ik soms even dat ik een kameleon kon zijn…
Geniet van de fotos! Bedankt voor alle bijdragen voor de sponsoractie! Liefs, Suus
Gewoon een aantal voorbeelden uit het dagelijks leven hier, zoals ik het zie en ervaar:
- mannen zijn verantwoordelijk voor het ‘publieke’ leven, vrouwen voor het huishoudelijke: mannen runnen de business en winkels en zitten/slapen/discussieren op bankjes. Vrouwen zorgen voor het huis, de kinderen, haar man, en werken vaak ook nog op het land. Vele mannen hebben meerdere vrouwen (wat overigens is toegestaan in Moslimcultuur) met gevolg erg veel kinderen.
- Tanzania is het land van chipsy-mayai (friet met omelette), kuku (kip), ndizi (heel veel bananen!), chungwa (groene sinaasappel), korosho (cashew en andere noten), soda (cola/fanta overa! zelf in de kleinste dorpjes…)…Voedsel is hier duur. Vraag me soms af hoe sommige mensen hier kunnen overleven; vele mensen in de rurale gebieden verdienen niet meer dan 2000 shilling per dag (iets meer dan 1euro). En dan kost 1 chungwa al 300 shilling, een appel 500, een soda 500. koopwaar uit andere landen zijn niet goedkoper dan 2000. De allerarmste zijn gedwongen zich te beperken tot het eten van aardappel, cassave, mais, en bonen. De basis in vele maaltijden is ‘oegali’ (vergeleken rijst of aarappelen in Ned. en elders) gemaakt van mais.
- Het uiterlijk voor een vrouw is haar alles waard. Ja ik zeg alles, zelf als ze niet veel te besteden heeft. De vrouwen dragen kanga’s en kitenge met prachtige vrolijke printen en laten hun haren vlechten als een waar kunstwerk. Echt zo mooi om te zien. Elke vrouw is hier écht vrouw.
- Het is hier niet asociaal om een boer te laten of gewoon in je neus te peuteren...
- Mensen zijn niet ‘bang’ om elkaar aan te raken. Soms is het een grote familie..voorbeeld: is de bus vol met mensen dan is er een grote kans dat je gewoon een kind op je schoot krijg. Kinderen zijn trouwens gewend om overal te slapen, in elke schoot en op elke plek. Vaak dicht tegen de moeder aan en gedragen in een kanga.
- Elkaar groeten is een ritueel, je kunt het zo lang maken als je zelf wilt; hoe is het met je? met werk? Thuis? Family? Etc. En vaak gewenst om altijd te zeggen dat het goed gaat (niet slecht). Ook zijn er respectvolle groetingen voor belangrijke mensen en/of oudere mensen (ouder dan jijzelf, wat soms moeilijk is in te schatten…). Mensen accepteren je als je Swahili praat of het in ieder geval probeert. Vanuit hun kant weinig initiatief om engels te willen/kunnen spreken. Als je iemand een hand geeft als kennismaking of groet, dan wordt je hand soms lange tijd vast gehouden (“hallo, mag ik mijn hand terug..?”). Het is hier trouwens normaal om als vrienden hand in hand te lopen op straat, ook mannen onderling.
- De costumer-service in restaurants en guesthouses etc. is vaak ver te zoeken…en dan vergelijk ik het uiteraard even met westerse standaarden… Wat voorbeelden; Soms moet je zelf vragen voor een drankje, direct betalen, lang wachten, alleen brood voor ontbijt, meer dan de helft van menu niet mogelijk, of ongeinteresseerde attitude van de staff. Een aannemelijke verklaring daarvoor zou kunnen zijn dat vele van hen weinig verdienen en lange dagen maken.
- Bijna alle kinderen gaan naar primary school. Vele van hen kunnen daarna niet naar secundairy school, omdat de ouders vaak geen geld hebben om dit te betalen (prim.is gratis). Er zijn nog genoeg voorbeelden van kinderen die uren moet lopen naar school en pas eten als ze weer thuis zijn. De Tanzaniaanse overheid staat geen hulp toe van buitenlandse organisaties/overheden in het schoolsysteem.
- Tanzania heeft naar mijn mening een afval-probleem: bijna overal ligt wel afval, voornamelijk plastic! De mensen gooien alles gewoon op straat. Als je opzoek gaat naar een afvalbak dan ben je de hele middag zoet. Bewoners begraven hun afval of verbranden het.
Het laatste verhaal geschreven in Songea. Nu alweer twee weken geleden en deze weer week beginnen met de stage!
Vanuit Songea zijn we naar Njombe gegaan, ook wel het koudste en hoogste plaatsje van Tanzania, savonds een dikke vest aan, lange broek en sokken…In Njombe naar een mooie waterval geweest. Daarna doorgereisd naar Mbeya; de Loleza mountain beklommen (bijna 3000m hoog dus appeltje-eitje moet ik zeggen met de Kili in het vooruitzicht…), een wandeling door regenwoud naar het Crater-lake (vulkanisch meer), en naar een andere waterval. Een aantal dagen volop genoten van de prachtige natuur. Konden jullie af en toe maar even door mijn ogen kijken hihi…The Southern Highlands is het land van de zonnebloem, geen een andere bloem zo aanwezig. Na Mbeya volgde de treisreis (erg langzaam, 15 uur, maar leuke ervaring) richting Mikumi village om vanuit daar een safari te doen in het Mikumi National Park. Geslapen bij Tan-Swiss; een voor ons wat duur verblijf gerund bij een switser, maar gelukkig was het geen probleem om gewoon basic te camperen. Wat uiteraard ook het leukste is! snacht de kans op een bezoek van olifanten. De volgende dag safari! Een lange dag met maar 1 doel; zo veel mogelijk dieren spotten! En dat is aardig gelukt denk ik. Heel veel dieren gezien en mooi uitzicht over verre landen. Het is nog laagseizoen, dus bijna geen andere toerist te bekennen. Na Mikumi gingen we in een schoolbus vol kids (andere optie was er even niet na al paar uur wachten…) reizen naar Dar es Salaam. Blij daar te zijn aangekomen en opgehaald te worden door taksi-vriend Sadiki. S’avonds in DES Bastiaan en Jenny weer ontmoet. Een avondje samen heerlijk gegeten, cocktails gedronken, en gedanst in een foute discotheek. De volgende dag hadden we de reis naar Zanzibar gepland…enja met de ferry. Niet echt een succes met een kleine kater, maar alles binnen kunnen houden haha.
In Zanzibar verbleven we in een guesthouse in Stone-Town. Hoe zal ik stone-stone beschrijven….een doolhof, smalle straatjes, donkere huisjes, smerig, zwerfkatten, de scooter is koning en de voetganger lucht, kinderen bepalen de straatgeluiden. Een beetje een middeleeuwse sfeer met een grote vleug arabische invloeden (arabic-indian, moslim, vrouwen in burka), een goede sfeer. Drie dagen op Zanzibar geweest, een dag genoten van paradijselijke stranden met helder blauw water en wit zand, een dag gesnorkeld (mooie vissen en veel koraal!). In de avonden heerlijk gegeten aan het strand bij een reuze ‘vis-barbeque’. Alle soorten vis kon je er eten! Hhhmmm, zo heerlijk! Een avond getafeld met aantal mannen van de Masaai (locale bevolking rondom Arusha en zuiden van Kenia, leven van hun vee). We hadden ze uitgenodigd voor een drankje in de stad. Voor mij een goede kans om hun helemaal uit te horen over ‘het leven als een Masaai’ en vooral ook in deze tijd, hoe ze zich schikken in deze tijd van modernisatie en toch het behoud van eigen cultuur en traditie. Met gebrekkig engels, kiswahili, en hulp van handen en voeten was het echt super leuk om met elkaar te praten! Ze waren erg open en we hebben veel gelachen. Ze verkopen sieraden in de grote steden en op Zanzibar. Eens in de zoveel tijd gaan ze terug naar hun familie in Arusha om het geld te brengen. Van dat geld kunnen ze dan weer nieuw vee kopen. Een Masaai-man trouwt vaak pas rond zijn 30e, omdat het erg veel koeien kost om ‘een vrouw te kopen (rond de 200)…’ Sommige Masaai werken als watch-man/guard van een hotel of restaurant. Het schijnt dat ze heel licht kunnen slapen.
We zijn nu alweer in Lindi. Vandeweek had ik nog niet zo zin om weer te beginnen (vakantiestemming..?), maar ik weet zeker dat ik hier ook een goede tijd zal hebben! We verblijven in een super groot en luxe huis met grote tuin (via via geregeld)! Er woont 1 andere man (Christoff uit Duitsland). Het huis is gelegen op een grote heuvel, dus goed voor de kili-training :). Over Lindi later meer…
Deze ‘pauze’ van drie weken was super leuk! Op veel verschillende plaatsen geweest. Ieder een eigen sfeer, qua mensen, omgeving. Een grote intense reis door een klein stukje wereld. Gesproken met interessante mensen. Zoveel ideeen, kennis, ervaringen is er om uit te wisselen! Soms uiteraard zat het een dag even tegen. Werd ik gek van al die mensen die je aanspreken, straten vol mannen (waar zijn de vrouwen..?), en wenste ik soms even dat ik een kameleon kon zijn…
Geniet van de fotos! Bedankt voor alle bijdragen voor de sponsoractie! Liefs, Suus
Gewoon een aantal voorbeelden uit het dagelijks leven hier, zoals ik het zie en ervaar:
- mannen zijn verantwoordelijk voor het ‘publieke’ leven, vrouwen voor het huishoudelijke: mannen runnen de business en winkels en zitten/slapen/discussieren op bankjes. Vrouwen zorgen voor het huis, de kinderen, haar man, en werken vaak ook nog op het land. Vele mannen hebben meerdere vrouwen (wat overigens is toegestaan in Moslimcultuur) met gevolg erg veel kinderen.
- Tanzania is het land van chipsy-mayai (friet met omelette), kuku (kip), ndizi (heel veel bananen!), chungwa (groene sinaasappel), korosho (cashew en andere noten), soda (cola/fanta overa! zelf in de kleinste dorpjes…)…Voedsel is hier duur. Vraag me soms af hoe sommige mensen hier kunnen overleven; vele mensen in de rurale gebieden verdienen niet meer dan 2000 shilling per dag (iets meer dan 1euro). En dan kost 1 chungwa al 300 shilling, een appel 500, een soda 500. koopwaar uit andere landen zijn niet goedkoper dan 2000. De allerarmste zijn gedwongen zich te beperken tot het eten van aardappel, cassave, mais, en bonen. De basis in vele maaltijden is ‘oegali’ (vergeleken rijst of aarappelen in Ned. en elders) gemaakt van mais.
- Het uiterlijk voor een vrouw is haar alles waard. Ja ik zeg alles, zelf als ze niet veel te besteden heeft. De vrouwen dragen kanga’s en kitenge met prachtige vrolijke printen en laten hun haren vlechten als een waar kunstwerk. Echt zo mooi om te zien. Elke vrouw is hier écht vrouw.
- Het is hier niet asociaal om een boer te laten of gewoon in je neus te peuteren...
- Mensen zijn niet ‘bang’ om elkaar aan te raken. Soms is het een grote familie..voorbeeld: is de bus vol met mensen dan is er een grote kans dat je gewoon een kind op je schoot krijg. Kinderen zijn trouwens gewend om overal te slapen, in elke schoot en op elke plek. Vaak dicht tegen de moeder aan en gedragen in een kanga.
- Elkaar groeten is een ritueel, je kunt het zo lang maken als je zelf wilt; hoe is het met je? met werk? Thuis? Family? Etc. En vaak gewenst om altijd te zeggen dat het goed gaat (niet slecht). Ook zijn er respectvolle groetingen voor belangrijke mensen en/of oudere mensen (ouder dan jijzelf, wat soms moeilijk is in te schatten…). Mensen accepteren je als je Swahili praat of het in ieder geval probeert. Vanuit hun kant weinig initiatief om engels te willen/kunnen spreken. Als je iemand een hand geeft als kennismaking of groet, dan wordt je hand soms lange tijd vast gehouden (“hallo, mag ik mijn hand terug..?”). Het is hier trouwens normaal om als vrienden hand in hand te lopen op straat, ook mannen onderling.
- De costumer-service in restaurants en guesthouses etc. is vaak ver te zoeken…en dan vergelijk ik het uiteraard even met westerse standaarden… Wat voorbeelden; Soms moet je zelf vragen voor een drankje, direct betalen, lang wachten, alleen brood voor ontbijt, meer dan de helft van menu niet mogelijk, of ongeinteresseerde attitude van de staff. Een aannemelijke verklaring daarvoor zou kunnen zijn dat vele van hen weinig verdienen en lange dagen maken.
- Bijna alle kinderen gaan naar primary school. Vele van hen kunnen daarna niet naar secundairy school, omdat de ouders vaak geen geld hebben om dit te betalen (prim.is gratis). Er zijn nog genoeg voorbeelden van kinderen die uren moet lopen naar school en pas eten als ze weer thuis zijn. De Tanzaniaanse overheid staat geen hulp toe van buitenlandse organisaties/overheden in het schoolsysteem.
- Tanzania heeft naar mijn mening een afval-probleem: bijna overal ligt wel afval, voornamelijk plastic! De mensen gooien alles gewoon op straat. Als je opzoek gaat naar een afvalbak dan ben je de hele middag zoet. Bewoners begraven hun afval of verbranden het.
-
10 Juni 2009 - 07:15
Dian:
Hey Suus,
wat leuk om al je verhalen te lezen, je maakt toch heel wat mee (ben stiekem toch jaloers!)
veel succes nog met stage, komt vast wel goed, als je tenminste je vakantiestemming achter je laat ;).
xxx -
10 Juni 2009 - 07:52
Leep:
Wow Suus, wat een fantastische reis en super mooie foto's! Heel bijzonder ook dat je zo goed hebt kunnen praten met de Masaai! Ik kan me voorstellen dat het lastig is om weer te beginnen aan je onderzoek, maar ik denk ook dat je weer helemaal opgeladen bent om je er weer voor de volle 150% op te storten! Heb je mijn kaartjes nog ontvangen? Ik bel je eerdaags even vanuit De Rijp. Mijn reis begint ook steeds dichterbij te komen.. Erg veel voorpret op dit moment :).
Lieve Suusje, heel veel succes met het vervolg van je onderzoek in Lindi (wat een prachtig huis!). Ik weet zeker dat je hier ook weer iets moois van gaat maken.. Ben trots op je!
Hele dikke knuffel,
Leep -
11 Juni 2009 - 17:42
Nadine:
Hey Suus,
Wat onwijs mooie verhalen die je schrijft.
wat een belevenis wat je allemaal mee maakt, je vakantie bestemming is in ieder geval goed uitgepakt.
Wat een mooie foto's!!!
heel veel succes met je stage!
Kusie Nadine -
13 Juni 2009 - 17:41
Roos:
waaaah ik wil ook naar Zanzibar!!!
ziet er zo mooi uit...
SUcces met je stage, zal wel weer even wennen zijn ja, na zo n mooie vakantie.
xxxxxxxx -
17 Juni 2009 - 14:36
Birgit:
Hai lieve Suus,
wat heerlijk om je verhaal weer te lezen! Wat een verschil tussen de culturen hier en daar. Het klinkt alsof de mensen een ontzettend groot saamhorigheidsgevoel hebben. Dat is misschien ook wel de beste manier om door hun soms heftige bestaan te komen.
Wat leuk om te lezen dat je je zo goed mengt met de bevolking en het uitgaansleven van Dar es Salaam hebt ontdekt ;) !
Heel veel succes om weer te beginnen na 'de vakantie'. En het aftellen voor de Kili gaat langzaam beginnen :) !
Liefs Birgit -
18 Juni 2009 - 11:28
Laura:
Hej Suus!
Wat een leuk verhaal weer zeg. Wat zul je genieten daar! Kan me voorstellen dat dat aanspreken op straat alleen wel vermoeiend wordt. Maar leuk dat je zo heb kunnen kletsen met Masaai-mensen ;) Je foto's zijn ook heel erg leuk! Je ziet er goed uit! Maar vooral die foto in de hangmat, heerlijk zeg!
Succes nog even daar natuurlijk en ik kijk weer uit naar je volgende verhaal!
xxLaura
-
18 Juni 2009 - 21:01
Marleen:
Meissie, wat een fantastische reis maak je toch...! Ik ben echt jaloers op je. Wat een andere wereld is het toch.
Erg mooie foto's trouwens! Nou, ik wens je nog heel erg veel succes met je stage in Lindi!
Dikke kusz -
19 Juni 2009 - 12:44
Magda En Jos :
Hoi, Suzanne,
Wat maak je allemaal geweldige dingen mee en wat een prachtige foto's.
Wat zul je genieten.
Succes met alles wat je nog gaat doen!
Liefs van mij, Jos en Paulinge
Magda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
