Karibu safari!

De reis van drie weken is begonnen. We zijn nu in Songea (vanuit Ruangwa via Nangnanga naar Masasi, en naar Tunduru).

Afgelopen zondag vertrokken. Een good-bye party in Ruangwa gegeven. Het was een gezellige middag, met soda en biscuits. Vele lieten hun gezicht die middag zien,een mannen-hoek een vrouwen-hoek, ze zongen een lied, er werd gelachen en genoten van de kadootjes (kaartje met persoonlijke foto en foto van Suzy&Hang!). Een cameraman geregeld door Wanafrida om, naar haar zeggen, ons in gedachten te houden.Toch een vreemd gevoel; in twee maanden tijd geprobeerd mij hier thuis te voelen. Dat is gelukt, met aanwezigheid van een aantal lieve mensen. Nu is het alweer tijd om verder te gaan. Een nieuwe uitdaging tegemoet. Wij gaan door reizen of moeten door, zij (of velen van hen) hebben geen andere keus dan blijven. Dat is vreemd om te beseffen en zo oneerlijk. Om maar een voorbeeld te geven: Salim wilt een beroemde zanger worden, maar hij heeft geen geld om te reizen naar Dar es Salaam, om daar een start te maken. Hij moet in Ruangwa blijven om voor zijn alleenstaande moeder te zorgen.

Bastiaan en Jenny duizendmaal bedankt; voor hun gezelligheid, openheid, en support. Twee weken geleden waren we een weekendje naar Lindi geweest. Kennisgemaakt met de stad Lindi, aantal mensen van het Sokoine Hospital (waar we 8 juni beginnen met de stage) en met Gunnar en zijn familie. Gunnar zal onze stage supervisor zijn. Lindi is een leuk plaatje aan de kust; dus dat wordt heerlijk zwemmen in de zee elke middag! Een cool (!) vooruitzicht.

Het verzamelen van data in Raungwa is nu afgesloten. In de laatste week de analyse gedaan en een presentatie gegeven over de resultaten en enkele aanbevelingen gegeven. Was erg leuk om te doen. Nu hopen dat ze er ook al iets mee gaan doen. De belangrijkste conclusie is bevestigd; vrouwen bevallen het liefste in het ziekenhuis en vinden het niet leuk om thuis te bevallen (o.a. doordat ze de hulp van een TBA niet goed vinden). maar de vraag is nu; waarom bevalt ongeveer de helft van de vrouwen dan nog thuis?? Een aantal interessante bevindingen zijn in het kort; tekort aan informatie naar de vrouwen over de voordelen van een bevalling in het ziekenhuis, asociaal taalgebruik en houding door/van de staff waardoor vrouwen niet graag naar het ziekenhuis gaan, vrouwen willen een familielid aanwezig tijdens de bevalling (tot nu toe niet toegestaan in vele ziekenhuizen), invloed van familie m.n. van de oudere generatie is groot (willen thuis-bevalling houden), traditional beliefs zijn sterk aanwezig (medicijnen, beliefs, supernatural explanations), de man speelt een dominante rol tijdens de preparatie-fase (fase van voorbereiden voor de zwangerschap; kopen van spulletjes, regelen v. transport, etc). Op basis van deze bevinden zijn de aanbevelingen (in grote lijnen); informeer vrouwen tijdens de antenatal care visits, vergroot bewustwording en openheid over local beliefs en tradities, vergroot patient-friendliness, en vergroot social atmosphere in de delivery-room.

Hang en ik gaan nu even naar de markt. We blijven hier in Songea een dag, want reizen is toch best vermoeiendin een bus vol mensen; echt propvol, alleen Tanzanianen, aantal kippen en bagage. Sommige mensen accepteren je, anderen zien je liever niet, anderen zijn bang voor je (m.n. kids), of opdringerig. Uren lang over onverharde hobbelende wegen; blauwe billen! de weg tussen Tunduru en Songea, 10-uur durende reis, is het ergste van heel Tanzania! Volgens de boeken en nu ook mijzelf. Verder alleen bushbush en uren rijden zonder (plas-)pauses. Soms mijzelf echt wel even afgevraagd waarom we niet regelrecht naar Zanzibar zijn gegaan haha...maar we gaan voor de bergen en de treinreis! We reizen door naar Mbeya en van daaruit gaan we met de trein richting Dar es Salaam. Dat belooft een aantal mooie kiekjes!

Suus