De reis naar Ruangwa
Door: Susanne
Blijf op de hoogte en volg Susanne
02 April 2009 | Tanzania, Ruangwa
De eerste dagen in Ruangwa…
Van Dar es Salaam naar Mtwara vlogen we met een klein vliegtuigje van PrecisionAir. Met ‘we’ bedoel ik Hang en ik. Sorry Hang, ik had je eerder al moeten voorstellen! Hang komt uit Vietnam en woont al bijna twee jaar in Nederland voor haar studie (ook International Public Health). Mijn stagebegeleider Bastiaan adviseerde me om samen met iemand te komen, want anders toch wel erg alleen in Ruangwa. Ik kende Hang nog niet, maar het klikte direct goed. We zijn een leuk stel samen; een kleine vietnamese dame en een grote (in vergelijking met Hang..) blonde Hollandse dame. Haha!
Aardige taksidriver Sadiki bracht ons naar het vliegveld (tot in augustus Sadiki! dan gaat hij mee mn pa ophalen) Uiteraard naar Afrikaanse standaarden vertrokken (paar uurtjes later..wachten, wachten, maar dat went snel...). De eerste uitzichten over de grote vlakten; droge gebieden, water, en groen. Erg mooi.
Rond 15.30u in de middag met een daladala richting Masasi gereden. Confortabel is anders, want erg krap en vol in het busje en scheurend en schuddend over de onverharde weg. Gelukkig zat mijn beschermengeltje op de schouder en had ik geen zicht op de weg (zat achterin). Maar ook erg leuk in een daladala, haren in de wind en genieten van de natuur. We hadden het erop gegokt om tegen donker in Nanganga te zijn waar Bastiaan ons op zou halen. Na vier uur rijden nog niet in Ruanga en ondertussen al pikke donker. Met wat gebrekkig Kiswahili en gebaren bij elke stop gevraagd hoe het plaatsje heet. Op een moment werden de mensen wat rumoerig in de bus en begon iedereen te gebaren dat we er ‘hier’ uit moesten, maar als ik om me heen keek zag ik helemaal niets, geen huizen. En daar sta je dan in het pikke donker met al je spullen.Helaas net ook geen bereik om Bastiaan te bellen dat we ergens gedropt zijn maar niet weten waar…Gelukkig zijn de Afrikanen altijd bereid om je te helpen, dus mochten we van een man zijn telefoon lenen. Na een kwartiertje kwam Bastiaan ons oppikken. Een eerste kennismaking in een vreemde situatie haha. Vanaf nu was het nog ruim een uur rijden over onverharde weg (maar nu met 4WD Car!) naar het huis van Bastiaan en Jenny. Jammer dat het al donker was, want anders hadden we al kunnen genieten van de omgeving. Het landschap is heuvelachtig en bebost.
Jenny stond ons al op te wachten om ons te verwelkomen. Als thuiskomen in een heerlijk huis en zo aanschuiven aan tafel voor het avondeten. Hhmm, dat deed de vermoeide reis gauw vergeten. Voor hun lekkere drop en Beemster-kaas meegenomen. Ze wonen in een mooi huis met hier en daar wat Hollandse tinten; bijv. Ikea stoelen in de kamer en DonaldDuck scheurkalender in de WC. De eerste week mogen we bij hun verblijven en daarna gaan we naar een guesthouse in het dorp. Het zal mij zeker helpen om hier stapje bij stapje te acclamatiseren en te wennen aan de nieuwe omgeving.
De eerste dag in Ruangwa rustig aan gedaan. De omgeving wat eigen maken en een eerste bezoek aan het dorp samen met Jenny en Marlene. Ruangwa is een klein dorpje met winkeltjes, marktje, en vele vriendelijke glimlachende mensen. De mensen spreken hier Kiwahili, dus een must voor me om dit te spreken. Aan oefening genoeg. Een Kiswahili-groet is het aller belangrijkste en kan niet lang genoeg duren. Een grote glimlach en een ‘karibu!’ (welcome!) krijg je ervoor terug.
De tweede dag regende het de hele middag waardoor het lekker afkoelde. Dat werd ook hoog tijd, want de waterbasin van het huis was al aardig leeg aan het raken. We hebben de staff van het huis (Coroda, Sili, en Vintani) geholpen met ‘water verzamelen’ en daarna samen gelachen over onze Swahili-kunsten onder de luivel. Helaas zat Bastiaan opweg naar huis een aantal keer vast in de modder door al tijd regen. Ja, het heeft zijn voor en nadelen…
Je leeft hier zo bewuster (ja, dat durf ik al te zeggen na paar dagen). Je let op gebruik van regenwater, elektriciteit, voorraad, etc. Het is bijna een uitdaging te noemen. Een uitdaging om creatief te zijn met de dingen die je hebt. Jenny kan bijvoorbeeld zelf heerlijke yoghurt maken, vla, brood, en chocolade-pudding :)
Morgen gaan we voor de eerste kennismaking naar het ziekenhuis en langs een aantal andere personen waar Bastiaan ons zal voorstellen. Ben erg benieuwd hoe dat zal gaan. Spannend ook. Vanavond hebben we een first-week-plan gemaakt voor de stage; specificeren van de onderzoeksvoorstel, voorbereiden interviews, zoeken van een tolk, en nieuwe slaapplek. Voor Afrikaanse begrippen wel een beetje een vol schema, maar we kijken wel hoe het zal gaan. Het is eerst goed om met iedereen kennis te maken en te zien hoe alles eraan toe gaat in Ruangwa. Ruangwa ligt echt in de rurale gebieden van Tanzania.Gezien mijn onderzoeksfocus sterven vele kinderen voor hun vijfde levensjaar en sterven vele vrouwen tijdens/kort na de bevalling. Laat ik dit eerst maar eens echt goed beseffen en voorzover realiseren wat dit betekend voor een community…
Vandaag werden we door Bastiaan geintroduceerd in het ziekenhuis. Overal even je gezicht laten zien en vele handen schudden. Het ziekenhuis bestaat uit verschillende units; antenatal clinic, labour ward, main building with female part and male part, Care and Treatment centre (in fact HIV/Aids centre..)and operation building. Het klink zo erg groot, maar het is echt klein. Wel zoals ik verwacht had. De basis is er. Of dat nog geen eens. Schrijnend om te zien en totaal niet te vergelijken met Nederlandse standaarden…Als voorbeeld: in de operatiekamer mist het aan steriele bassins en goed equipement, goede deuren, plafonds, kasten, goede kleding. Dit is echt nodig om uiteindelijk goed en steriel te kunnen werken. De labour ward waar de vrouwen bevallen is ook echt basic. Er staat een baarbed en dat is het. Sinds kort zijn er nu wel schotten geplaatst zodat de vrouwen iets meer privacy hebben.
Daarnaast de Afrikaanse mentaliteit. Naar Bastiaans woorden is het zo moeilijk om hier dingen te veranderen. De keuze is gemakkelijk gemaakt om alle benodigdheden vanuit Nederland en Europa te transporteren, maar dat zal uiteindelijk niet ten gunste zijn van de onafhankelijkheid van Tanzania, en in specifiek het rurale district Ruangwa. Op de lange termijn is het het beste als de mensen zelf actie ondernemen. Natuurlijk gebeurd dit, maar het warme klimaat en slechte infrastructuur is niet ten gunste van dit. De Tanzaniaanse overheid besteed geld aan projecten in Ruangwa, maarja, het is de vraag hoe dat geld effectief te gebruiken..De stichting Afyalumu focust daarom op de kleinschalige projecten waarbij de persoon zelf centraal staat, zoals het regelen van een leesbril voor iemand, of het betalen van de transportkosten naar een ander ziekenhuis. Naarnaast gebruiken ze het geld voor bijvoorbeeld het kopen van klamboes, gaas voor alle ramen, goede deuren, en materiaal voor in de operatiekamer en labour ward. Daar voor is nog veel geld nodig!
Aankomende dagen gaan we beginnen met het opstarten van de stage; wat interviews doen met keypersons, voorbereiden interviews, zoeken van een tolk, etc. Misschien gaan we ook nog een aantal andere maternity klinieken bezoeken in dit gebied (er zijn er ongeveer 16). Maar dan fijn op de fiets (20 km, 30 km, …) Mn conditie een beetje op pijl houden voor de kilimanjaro ;)
Internet is hier erg traag en er is niet altijd electriciteit, maar uiteraard zal ik proberen om zo af en toe een verhaal op deze site te zetten. Ik heb het ook wel nodig, want ik maak hier zoveel indrukken mee! Uiteindelijk zal ik ook wat fotos op de site zetten. Ook hoe het ziekenhuis eruit ziet. En uiteraard de mooie omgeving en lieve mensen.
Liefs, Suus.
Van Dar es Salaam naar Mtwara vlogen we met een klein vliegtuigje van PrecisionAir. Met ‘we’ bedoel ik Hang en ik. Sorry Hang, ik had je eerder al moeten voorstellen! Hang komt uit Vietnam en woont al bijna twee jaar in Nederland voor haar studie (ook International Public Health). Mijn stagebegeleider Bastiaan adviseerde me om samen met iemand te komen, want anders toch wel erg alleen in Ruangwa. Ik kende Hang nog niet, maar het klikte direct goed. We zijn een leuk stel samen; een kleine vietnamese dame en een grote (in vergelijking met Hang..) blonde Hollandse dame. Haha!
Aardige taksidriver Sadiki bracht ons naar het vliegveld (tot in augustus Sadiki! dan gaat hij mee mn pa ophalen) Uiteraard naar Afrikaanse standaarden vertrokken (paar uurtjes later..wachten, wachten, maar dat went snel...). De eerste uitzichten over de grote vlakten; droge gebieden, water, en groen. Erg mooi.
Rond 15.30u in de middag met een daladala richting Masasi gereden. Confortabel is anders, want erg krap en vol in het busje en scheurend en schuddend over de onverharde weg. Gelukkig zat mijn beschermengeltje op de schouder en had ik geen zicht op de weg (zat achterin). Maar ook erg leuk in een daladala, haren in de wind en genieten van de natuur. We hadden het erop gegokt om tegen donker in Nanganga te zijn waar Bastiaan ons op zou halen. Na vier uur rijden nog niet in Ruanga en ondertussen al pikke donker. Met wat gebrekkig Kiswahili en gebaren bij elke stop gevraagd hoe het plaatsje heet. Op een moment werden de mensen wat rumoerig in de bus en begon iedereen te gebaren dat we er ‘hier’ uit moesten, maar als ik om me heen keek zag ik helemaal niets, geen huizen. En daar sta je dan in het pikke donker met al je spullen.Helaas net ook geen bereik om Bastiaan te bellen dat we ergens gedropt zijn maar niet weten waar…Gelukkig zijn de Afrikanen altijd bereid om je te helpen, dus mochten we van een man zijn telefoon lenen. Na een kwartiertje kwam Bastiaan ons oppikken. Een eerste kennismaking in een vreemde situatie haha. Vanaf nu was het nog ruim een uur rijden over onverharde weg (maar nu met 4WD Car!) naar het huis van Bastiaan en Jenny. Jammer dat het al donker was, want anders hadden we al kunnen genieten van de omgeving. Het landschap is heuvelachtig en bebost.
Jenny stond ons al op te wachten om ons te verwelkomen. Als thuiskomen in een heerlijk huis en zo aanschuiven aan tafel voor het avondeten. Hhmm, dat deed de vermoeide reis gauw vergeten. Voor hun lekkere drop en Beemster-kaas meegenomen. Ze wonen in een mooi huis met hier en daar wat Hollandse tinten; bijv. Ikea stoelen in de kamer en DonaldDuck scheurkalender in de WC. De eerste week mogen we bij hun verblijven en daarna gaan we naar een guesthouse in het dorp. Het zal mij zeker helpen om hier stapje bij stapje te acclamatiseren en te wennen aan de nieuwe omgeving.
De eerste dag in Ruangwa rustig aan gedaan. De omgeving wat eigen maken en een eerste bezoek aan het dorp samen met Jenny en Marlene. Ruangwa is een klein dorpje met winkeltjes, marktje, en vele vriendelijke glimlachende mensen. De mensen spreken hier Kiwahili, dus een must voor me om dit te spreken. Aan oefening genoeg. Een Kiswahili-groet is het aller belangrijkste en kan niet lang genoeg duren. Een grote glimlach en een ‘karibu!’ (welcome!) krijg je ervoor terug.
De tweede dag regende het de hele middag waardoor het lekker afkoelde. Dat werd ook hoog tijd, want de waterbasin van het huis was al aardig leeg aan het raken. We hebben de staff van het huis (Coroda, Sili, en Vintani) geholpen met ‘water verzamelen’ en daarna samen gelachen over onze Swahili-kunsten onder de luivel. Helaas zat Bastiaan opweg naar huis een aantal keer vast in de modder door al tijd regen. Ja, het heeft zijn voor en nadelen…
Je leeft hier zo bewuster (ja, dat durf ik al te zeggen na paar dagen). Je let op gebruik van regenwater, elektriciteit, voorraad, etc. Het is bijna een uitdaging te noemen. Een uitdaging om creatief te zijn met de dingen die je hebt. Jenny kan bijvoorbeeld zelf heerlijke yoghurt maken, vla, brood, en chocolade-pudding :)
Morgen gaan we voor de eerste kennismaking naar het ziekenhuis en langs een aantal andere personen waar Bastiaan ons zal voorstellen. Ben erg benieuwd hoe dat zal gaan. Spannend ook. Vanavond hebben we een first-week-plan gemaakt voor de stage; specificeren van de onderzoeksvoorstel, voorbereiden interviews, zoeken van een tolk, en nieuwe slaapplek. Voor Afrikaanse begrippen wel een beetje een vol schema, maar we kijken wel hoe het zal gaan. Het is eerst goed om met iedereen kennis te maken en te zien hoe alles eraan toe gaat in Ruangwa. Ruangwa ligt echt in de rurale gebieden van Tanzania.Gezien mijn onderzoeksfocus sterven vele kinderen voor hun vijfde levensjaar en sterven vele vrouwen tijdens/kort na de bevalling. Laat ik dit eerst maar eens echt goed beseffen en voorzover realiseren wat dit betekend voor een community…
Vandaag werden we door Bastiaan geintroduceerd in het ziekenhuis. Overal even je gezicht laten zien en vele handen schudden. Het ziekenhuis bestaat uit verschillende units; antenatal clinic, labour ward, main building with female part and male part, Care and Treatment centre (in fact HIV/Aids centre..)and operation building. Het klink zo erg groot, maar het is echt klein. Wel zoals ik verwacht had. De basis is er. Of dat nog geen eens. Schrijnend om te zien en totaal niet te vergelijken met Nederlandse standaarden…Als voorbeeld: in de operatiekamer mist het aan steriele bassins en goed equipement, goede deuren, plafonds, kasten, goede kleding. Dit is echt nodig om uiteindelijk goed en steriel te kunnen werken. De labour ward waar de vrouwen bevallen is ook echt basic. Er staat een baarbed en dat is het. Sinds kort zijn er nu wel schotten geplaatst zodat de vrouwen iets meer privacy hebben.
Daarnaast de Afrikaanse mentaliteit. Naar Bastiaans woorden is het zo moeilijk om hier dingen te veranderen. De keuze is gemakkelijk gemaakt om alle benodigdheden vanuit Nederland en Europa te transporteren, maar dat zal uiteindelijk niet ten gunste zijn van de onafhankelijkheid van Tanzania, en in specifiek het rurale district Ruangwa. Op de lange termijn is het het beste als de mensen zelf actie ondernemen. Natuurlijk gebeurd dit, maar het warme klimaat en slechte infrastructuur is niet ten gunste van dit. De Tanzaniaanse overheid besteed geld aan projecten in Ruangwa, maarja, het is de vraag hoe dat geld effectief te gebruiken..De stichting Afyalumu focust daarom op de kleinschalige projecten waarbij de persoon zelf centraal staat, zoals het regelen van een leesbril voor iemand, of het betalen van de transportkosten naar een ander ziekenhuis. Naarnaast gebruiken ze het geld voor bijvoorbeeld het kopen van klamboes, gaas voor alle ramen, goede deuren, en materiaal voor in de operatiekamer en labour ward. Daar voor is nog veel geld nodig!
Aankomende dagen gaan we beginnen met het opstarten van de stage; wat interviews doen met keypersons, voorbereiden interviews, zoeken van een tolk, etc. Misschien gaan we ook nog een aantal andere maternity klinieken bezoeken in dit gebied (er zijn er ongeveer 16). Maar dan fijn op de fiets (20 km, 30 km, …) Mn conditie een beetje op pijl houden voor de kilimanjaro ;)
Internet is hier erg traag en er is niet altijd electriciteit, maar uiteraard zal ik proberen om zo af en toe een verhaal op deze site te zetten. Ik heb het ook wel nodig, want ik maak hier zoveel indrukken mee! Uiteindelijk zal ik ook wat fotos op de site zetten. Ook hoe het ziekenhuis eruit ziet. En uiteraard de mooie omgeving en lieve mensen.
Liefs, Suus.
-
02 April 2009 - 09:50
Laura:
Hej Suus!
Nou wat een indrukken allemaal al zeg. klinkt heel goed! Dat van die bus was wel beetje spannend verhaal zou het toch nie zo leuk vinden helemaal op een kale plek uitstappen ;) gelukkig allemaal goed gegaan! Succes met een huissie zoeken enzo!
xxLaura -
02 April 2009 - 10:11
Sanne:
Wauw, wat een verhalen alweer! En je bent pas krap een weekje weg.. Klinkt allemaal heel spannend en herkenbaar. Ben helemaal niet jaloers hoor ;) Succes met de eerste stappen van je onderzoek en probeer daarnaast ook genoeg te genieten!!
Heel veel liefs -
02 April 2009 - 10:50
Leep:
Lieve Suus,
Wat een prachtig verhaal! Ik waande me even helemaal in Tanzania..je schrijft echt goed :). Krijg alleen maar meer zin in mijn reis naar Malawi als ik jouw verhalen lees! Veel succes met het opstarten van jullie onderzoek! Blijf genieten daar!
Take care,
Dikke knuffel,
Leep -
02 April 2009 - 11:16
Claudia:
Hoi Susanne,
Wat een avontuur, zo'n reis. Ik hoop dat je het enorm naar je zin zal hebben en we kijken uit naar je berichten.
Groetjes,
Claudia -
02 April 2009 - 12:17
Tim:
Hey Suus, tijd geleden dat ik je heb gesproken! Zag je updates in de mail voorbij komen. Erg leuk om te lezen dat je op deze manier invulling hebt kunnen geven aan je leven. Ik ga het vervolg van je reis met interesse volgen! -
02 April 2009 - 19:04
Pien:
Lieve suus,
wat ben je toch een geweldige schrijfster! Ik geniet ervan om je verhalen te lezen. Geweldig. Nou lieverd doe voorzichtig en ik wacht op je vlgde verhaal. Dikke kus pien
-
03 April 2009 - 07:23
Marleen:
Karibu Suus!!!
Wat heerlijk om je verhalen te lezen! Je schrijft het zo leuk, tis net of ik het zelf allemaal meemaak!!!
Heel veel suces aankomende week, met je drukke schema.
Take care!
Kus Marleen -
03 April 2009 - 08:18
Evelien:
Hee suus!
Met dat busje heb je meteen al een afrikaanse start gemaakt..! Gelukkig konden jullie bastiaan snel bereiken.
Leuk dat je al in het ziekenhuis bent geweest, dat zal soms inderdaad wel heftig zijn.
Veel succes de komende dagen met opstarten en heel veel plezier natuurlijk!!
liefs evelien -
05 April 2009 - 12:24
Bregje Steinmann:
hee suus!!
erg leuk om je verhalen te lezen, ik ben dan ook ernstig jaloers op je!!haha. Ik hou je in de gaten, pas goed op jezelf en heel veel succes met je onderzoek, maar vooral wens ik je veel mooie avonturen toe!
liefs breg -
06 April 2009 - 15:35
Mara Duin:
Hey Suus!
Wat een ervaringen, wel wat heftiger dan Rwanda denk ik! Rwanda is een heel apart afrikaans land, niet 100% afrikaans lijkt af en toe. En wij zitten ook nog in de stad. Wel fijn dat je zo'n leuke nederlandse begeleider hebt! Heel grappig dat je gaat fietsen! :D Heb je geen bergen daar? Veel plezier in ieder geval!
Kus Mara -
09 April 2009 - 07:34
Manon:
Heey Suus! Een beetje late reactie, maar fijn dat je goed bent aangekomen :)! Ik hoop dat het allemaal gaat lukken met je stage, veel succes iig! Wel lekker, dat je straks gewoon op de fiets kan gaan :)!! Succes met alle nieuwe indrukken, en vooral: GENIET ER VAN!!
Kusje Manon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
