De eerste week als een marsman op aarde
Door: Susanne
Blijf op de hoogte en volg Susanne
12 April 2009 | Tanzania, Ruangwa
Ongeveer 20 minuutjes wandelen naar het ziekenhuis, maar niet zonder iedereen gedag te zeggen en te zwaaien naar de kids. Ook in het ziekenhuis leren we steeds meer mensen kennen. Het geeft een goed gevoel dat je welkom bent. Soms alleen nog een strijd om de namen te onthouden en de gezichten (wat papier bij de hand om het stiekum even op te schrijven..). In het ziekenhuis is nu bijna al een week geen elektriciteit. De generator is stuk, gespecialiseerde hulp moet van verre komen. Mensen gaan dood. De spoed-operaties kunnen niet gedaan worden. Hoe afhankelijk van elektriciteit kun je zijn…
Het is nu rainseason, maar het regent niet. Er is een groot tekort aan water, zowel drinkwater als voor de gewassen (mn. maisvelden). Grondwater wordt nu uit enkele waterpompen gehaald of water uit de rivier verderop. Sommige huizen zijn voorzien van stroom van de coucil, maar dat is vaker uitgeschakelt dan de bedoeling is. Het waterpompsysteem doet het niet zonder elektriciteit, dus geen water.
Deze week gezocht naar een geschikte tolk. We hebben een tolk nodig om te vertalen van engels naar kiswhili en visaversa. In de rurale gebieden is het moeilijk om een persoon te vinden die goed engels spreekt, maar door overal een beetje rond te vragen hadden we uiteindelijk twee opties; jongen Salim of dame Awesa. Voor het onderzoek is een vrouw beter (vanwege ’t onderwerp zwangerschap, bevalling), maar we hebben toch voor Salim gekozen, omdat hij beter en sneller vertaalde. Nu hopen dat zijn mannelijke aanwezigheid niet veel invloed zal hebben op de vrouwen die geinterviewed zullen worden…
Deze week al een aantal interviews gehouden met doctoren en verpleegkundigen om hun mening en ervaringen te horen betreft de plaats van bevallen en de kwaliteit van het ziekenhuis. Interessante dingen gehoord die ik als ‘westers nieuweling’ en ‘verwend nest’ (ja dan voel je je echt even zo…) nog niet wist en realiseerde. Met name gezien bepaalde tradities en invloed van familie. Aankomende week start ik (hopelijk) met de interviews met de zwangere vrouwen. Ben echt benieuwd hoe dat zal gaan…
Deze week voelde nog als een marsman op aarde…zoveel nieuwe indrukken waar ik mezelf nog in moet voegen. Het kost veel energie, maar het is de uitdaging waard!
Gewoon wat op een rij:
- Ze rijden hier links op de weg! Alleen onverharde wegen.
- De zon is gevaarlijk heet.
- De nachten zijn mooi, de volle maan en de sterren.
- Elke dag eten we veel tomaten (maar lekkerder dan de waterige tomaten in Ned..)
- Kiswahili-tijd is erg verwarrend: 6u is hier 12u en 7u is dan 1u. En ze gebruiken daarnaast ook nog gewoon de internationale tijd, dus voor de duidelijkheid even vragen ‘welke tijd’ ze bedoelen…
- Heel veel bushbush om ons heen. Hoge grassen en bosjes. Maisvelden. Heel veel palmbomen met kokosnoten (vermijdt eronder lopen, want dat kan je je leven kosten).
- Ze verkopen hier pompoenen. Al pompoensoep gemaakt.
- Coroda, de hulpdame van Bastiaan en Jenny, bakt elke week een (westers-) brood voor ons.
- Ik slaap in een groot bed met heerlijk hard matras (net als thuis :)).
- Kakkerlakken als huisdier. Volgens Sakenda (baas guesthouse) ‘kan de mens niet leven (of zou zelfs niet bestaan) zonder de “mende” (kakkerlak in swahili). Ze eten het vuil weg waarvan de mensen ziek kunnen worden.’ Dus ik moet ze met iets meer respect behandelen…Ahum.
Kwaheri! Baadaye!
Hier mijn telefoonnummer in Tanzania: + 255788807951
( ik kan helaas geen smsje ontvangen)
-
12 April 2009 - 15:29
Peter En Annie:
Hoi Susanne,
Zeg, wat zul je veel indrukken opdoen ! Fijn om af en toe wat van je te horen. Veel succes met de intervieuws volgende week.
Groetjes Peter En Annie -
13 April 2009 - 18:13
Inge :
Hee Suus, wat leuk om wat van je te horen, en al helemaal super dat we gewoon kunnen smsen! Je maakt wel heel wat mee zo. Wel erg dat de electriciteit t zo vaak niet doet, en wij vonden t al aanpassen hier haha terwijl dat gewoon steeds maar een half uurtje is (wel weer vaak, dat dan wel) Heel veel succes, hoop dat je snel je ritme daar vindt en spreek je gauw! -xx- -
13 April 2009 - 18:17
Marleen:
Hey Susie,
Best raar dat je nu als westerling de watertekorten meemaakt... Hier kennen wij dat natuurlijk echt niet.
Meis, volgens mij heb je het heerlijk naar je zin!
Genietse daar en ik blijf je volgen!!!
Kusje -
14 April 2009 - 06:22
Sanne:
Leuk om weer even te lezen hoe het met je gaat! Wat goed dat je al een beetje je draai hebt gevonden, een tolk hebt en al wat interviews hebt gedaan! Dan kan het echte werk straks echt beginnen! Ben erg beniewd hoe dat gaat.
Hier zijn een paar mooie lentedagen geweest, dus de neiging om van m'n computer weg te lopen is GROOT! Nog eventjes doorbikkelen, dan mag ik ook gaan genieten van kakkerlakken onder m'n bed en continue uitvallende electriciteit! Ik houd je op de hoogte.. Liefs -
15 April 2009 - 14:44
Evelien:
Hoi susanne!
Wat een indrukken zeg, af en toe best ingrijpend!!
Goed om te horen dat jullie al een beetje gesetteld zijn en dat je met de interviews kunt gaan beginnen. Hopelijk lukt dat allemaal, ook met die tolk enzo..
haha mooie gedachte achter de kakkerlakken ;)
succes en plezier!! xx -
23 April 2009 - 18:06
Brenda Stekelbos:
Hallo Susanne, wat een prachtige ervaringen doe jij weer op. Wij hebben maar een saai leven als ik je verhalen lees. We mogen in ons handen knijpen dat wij het zo goed hebben, al staan we daar bijna nooit zo bij stil. Je hebt al heel wat mee gemaakt. Jij bent ook wel echt stoer hoor om dit allemaal aan te gaan. Super. Bij ons is alles prima. Sierra, Mex en Jake hebben bijna meivakantie. Lekker even twee weken niets moeten. We gaan er ook nog een weekendje tussenuit. Ja inderdaad lekker luxe, als je beseft waar jij je bevindt. Van ons allemaal de groetjes en ik lees je verslagen met plezier. Succes. Brenda en de rest
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley