weer thuis in Nederland..
Door: susanne
Blijf op de hoogte en volg Susanne
04 September 2007 | Nederland, Amsterdam
Hoi allemaal,
Dit keer geen bericht meer uit het mooie ghana..want ik ben alweer thuis!Zondagavond aangekomen in Nederland.Een lange maar goede reis gehad. En natuurlijk ontzettend leuk om mijn ouders en Jantien weer te zien! Mn zus droeg een hengel met daaraan de tekst:'ik doe een moord voor een broodje kaas!'en daaraan hing uiteraard een heerlijk bolletje met kaas..Hhmmm, dat was smullen! Vandaag al weer naar de universiteit geweest. Het is echt wel weer even wennen hier. Ik zal het beschrijven als het gevoel dat mijn lichaam hier is, maar mijn geest nog in Ghana zweeft. Vaak flitsen de beelden van Ghana even langs en voel ik voor een moment weer even die sfeer. Maarja, het leven hier zuigt je weer mee in de dagelijkse stroom..
De laatste twee weken in Ghana(waarin ik ging rondreizen) waren ontzettend leuk! Dus graag vertel ik jullie nog iets over de belevingen en ervaringen van die weken. oke, waar zal ik beginnen..
20 augustus gingen we (Marga en ik) met de bus opweg naar de stad Kumasi. Onderweg pech met de bus, maar kon gelukkig ter plaatsen verholpen worden. In Kumasi zijn we maar 1 dag geweest (stink stad). De volgende dag wilde we met de nachttrein naar Takoradi, maar die ging niet vanwege de vele regen die was gevallen. Toen geprobeerd om met de STC-bus te gaan, maar helaas was die al vol. Dan maar met de trotro.Bagage op het dak en rijden maar. Zo zijn we telkens met de trotro's van dorpje naar dorpje gereisd totdat we eindelijk in Akwidaa aankwamen waar we voor twee dagen gingen overnachten bij de Green Turtle Lodge: Een waar paradijs aan het strand. We sliepen in een tentje aan het strand, geweldig! lekker eten, boekje, cocktailtje.Vanuit daar nog een kanotocht gemaakt door de mangroven. Na deze twee dagen relaxen gingen we verder reizen naar Cape-coast. Eerst een stuk lopen over het strand naar het eerstvolgende dorpje en daar hopen op een trotro..Uiteraard was het geluk weer aan onze kant en gingen we al gauw opweg :). Cape-coast was wel een aardig plaatsje. We hadden daar alleen aldoor geen stromend water en stroom.Achja,'emmeren'was ik onderhand ook al wel gewend. Vanuit Cape-coast zijn we naar het plaatsje Elmina gegaan. Een klein vissersdorpje waar een groot slavenford staat uit het jaar 1600. Het was eerst eigendom van de Portugezen, daarna van de Nederlanders en vervolgens van de Britten. De slaven verbleven in vreselijke ruimtes zonder enig sanitair of ventilatie. Het was indrukwekkend om te zien. De volgende dag gingen we naar Kakum National Park. Het is een beschermd regenwoud van 607m2 en wel 200 verschillende plantensoorten. In 't woud hangt een grote touwbrug op wel 40m hoogte (Kanopy walk). Was echt super gaaf om daar overheen te lopen! Het wiebelde aardig, maar het was veilig. In Cape-coast heb ik een duits meisje leren kennen waarmee ik de laatste week ging reizen. Zij was ook van plan om naar de Volta Region te gaan. Wat een geluk, samen altijd gezelliger dan alleen :). In Accra had ik vervolgens met haar afgesproken. Marga vloog die dag terug naar Nederland.Diezelfde dag nog verder naar het plaatsje Ho gereisd (Accra zo'n vreselijke stad, vooral voor een blond meisje..). Vanuit Ho verder gereisd naar Vame. Het duurde alleen ontzettend lang voordat de trotro vol zat. Waren we eindelijk opweg (na het oppompen van de banden) kregen we een klapband. 'Jezus! Jezus!'riepen ze in koor. Over de hobbelweg toch aangekomen in Vame. Vanuit daar een uurtje lopen door het bos naar de Mountain Paradijs Lodge waar we gingen overnachten. Nergens stond er een bord dus we hoopte maar dat we de goede kant op liepen (met al de zware bagage). Een mooie lodge in de bergen uitkijkend over het regenwoud. De volgende dag de mount Gemi beklommen. En dat was bikkelen, maar ontzettend mooi om door de natuur te lopen.Langs hoge struiken en over smalle glibberige paadjes. En af en toe kom je een Ghanees tegen die vriendelijk tegen je zegt 'you are welcome'. Ik voelde me echt vrij. geen blanken gezien die week, alleen afrikanen, alleen natuur, mooie geluiden. In de middag kwamen we langs een mooie waterval. Het was erg gezellig samen met Lena. We konden onze gedachten en interesses goed met elkaar delen.
De volgende dag gingen we opweg naar het dorpje Fame. Een uurtje lopen. Het werd opeens erg mistig enja daar kwam de regen..de echte 'regenwoud-regen' en dat gaat met bakken naar beneden!Verstand op nul en lopen maar. Eindelijk bij een hotel in Alekpeti aangekomen alles uit mn backback gehaald om te laten drogen.Ach, afrikaans zonnetje erop en het was weer droog.Die middag gingen we weer oppad naar een andere waterval. Volgens de ghanezen was de weg er naar toe te stijl en te ruig voor ons. Maar nee, 'we can do it, we are strong womans'. Het was toch wel heftig. In het regenwoud is het zo vochtig dus je zweet heel gauw en het is moeilijker ademhalen. In het dorpje Logba Toto vonden we een gids die ons verder wilde leiden naar de waterval. Iedereen heette ons weer welkom en de kindertjes riepen 'albruni!' (blanke) en zwaaiden. De sfeer in de dorpjes is goed. Overal werden we met open armen ontvangen. Langs de straat wat rijst met spagetti gegeten (ja, door elkaar) waar iedereen wel even een praatje met ons wilde maken. De laatste dag door het woud naar het dorpje Tafi Abuipe gelopen. Een 7km pad door hoge struiken. De mensen leven daar van Kente-weaving. Veelal jonge jongetjes waren aan het weven (van half8 tot half6!). Mooie prints en kleuren, met elk hun eigen betekenis. Kente wordt hier alleen gedragen tijdens bijzondere gelegenheden.
Zaterdag 1 september zat het avontuur er toch echt bijna op. Helaas moest ik terug naar Accra en Lena ging nog verder reizen. In de trotro een aardige ghanese journalist ontmoet die mij helemaal met de taxi bracht naar mn hotel, en alles betaalde :)Al verwacht hij denk ik wel dat ik nu af en toe even een berichtje door geef aan zijn broertje in Amsterdam haha. In het hotel Colin en Luca ontmoet die dezelfde vlucht als mij hadden. 5uur in de ochtend konden we eindelijk aan boord van het vliegtuig. Voor het laatst op ghanese bodem. 'Alles' van de afgelopen 9 weken flitsten nog even voorbij. Zoveel beleefd, zoveel gezien, ontzettend genoten, veel geleerd. Ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. Voor een tijdje als afrikaantje geleefd, tussen hele bijzondere mensen. Dat zal mij altijd bijblijven.
Liefs Suus
Dit keer geen bericht meer uit het mooie ghana..want ik ben alweer thuis!Zondagavond aangekomen in Nederland.Een lange maar goede reis gehad. En natuurlijk ontzettend leuk om mijn ouders en Jantien weer te zien! Mn zus droeg een hengel met daaraan de tekst:'ik doe een moord voor een broodje kaas!'en daaraan hing uiteraard een heerlijk bolletje met kaas..Hhmmm, dat was smullen! Vandaag al weer naar de universiteit geweest. Het is echt wel weer even wennen hier. Ik zal het beschrijven als het gevoel dat mijn lichaam hier is, maar mijn geest nog in Ghana zweeft. Vaak flitsen de beelden van Ghana even langs en voel ik voor een moment weer even die sfeer. Maarja, het leven hier zuigt je weer mee in de dagelijkse stroom..
De laatste twee weken in Ghana(waarin ik ging rondreizen) waren ontzettend leuk! Dus graag vertel ik jullie nog iets over de belevingen en ervaringen van die weken. oke, waar zal ik beginnen..
20 augustus gingen we (Marga en ik) met de bus opweg naar de stad Kumasi. Onderweg pech met de bus, maar kon gelukkig ter plaatsen verholpen worden. In Kumasi zijn we maar 1 dag geweest (stink stad). De volgende dag wilde we met de nachttrein naar Takoradi, maar die ging niet vanwege de vele regen die was gevallen. Toen geprobeerd om met de STC-bus te gaan, maar helaas was die al vol. Dan maar met de trotro.Bagage op het dak en rijden maar. Zo zijn we telkens met de trotro's van dorpje naar dorpje gereisd totdat we eindelijk in Akwidaa aankwamen waar we voor twee dagen gingen overnachten bij de Green Turtle Lodge: Een waar paradijs aan het strand. We sliepen in een tentje aan het strand, geweldig! lekker eten, boekje, cocktailtje.Vanuit daar nog een kanotocht gemaakt door de mangroven. Na deze twee dagen relaxen gingen we verder reizen naar Cape-coast. Eerst een stuk lopen over het strand naar het eerstvolgende dorpje en daar hopen op een trotro..Uiteraard was het geluk weer aan onze kant en gingen we al gauw opweg :). Cape-coast was wel een aardig plaatsje. We hadden daar alleen aldoor geen stromend water en stroom.Achja,'emmeren'was ik onderhand ook al wel gewend. Vanuit Cape-coast zijn we naar het plaatsje Elmina gegaan. Een klein vissersdorpje waar een groot slavenford staat uit het jaar 1600. Het was eerst eigendom van de Portugezen, daarna van de Nederlanders en vervolgens van de Britten. De slaven verbleven in vreselijke ruimtes zonder enig sanitair of ventilatie. Het was indrukwekkend om te zien. De volgende dag gingen we naar Kakum National Park. Het is een beschermd regenwoud van 607m2 en wel 200 verschillende plantensoorten. In 't woud hangt een grote touwbrug op wel 40m hoogte (Kanopy walk). Was echt super gaaf om daar overheen te lopen! Het wiebelde aardig, maar het was veilig. In Cape-coast heb ik een duits meisje leren kennen waarmee ik de laatste week ging reizen. Zij was ook van plan om naar de Volta Region te gaan. Wat een geluk, samen altijd gezelliger dan alleen :). In Accra had ik vervolgens met haar afgesproken. Marga vloog die dag terug naar Nederland.Diezelfde dag nog verder naar het plaatsje Ho gereisd (Accra zo'n vreselijke stad, vooral voor een blond meisje..). Vanuit Ho verder gereisd naar Vame. Het duurde alleen ontzettend lang voordat de trotro vol zat. Waren we eindelijk opweg (na het oppompen van de banden) kregen we een klapband. 'Jezus! Jezus!'riepen ze in koor. Over de hobbelweg toch aangekomen in Vame. Vanuit daar een uurtje lopen door het bos naar de Mountain Paradijs Lodge waar we gingen overnachten. Nergens stond er een bord dus we hoopte maar dat we de goede kant op liepen (met al de zware bagage). Een mooie lodge in de bergen uitkijkend over het regenwoud. De volgende dag de mount Gemi beklommen. En dat was bikkelen, maar ontzettend mooi om door de natuur te lopen.Langs hoge struiken en over smalle glibberige paadjes. En af en toe kom je een Ghanees tegen die vriendelijk tegen je zegt 'you are welcome'. Ik voelde me echt vrij. geen blanken gezien die week, alleen afrikanen, alleen natuur, mooie geluiden. In de middag kwamen we langs een mooie waterval. Het was erg gezellig samen met Lena. We konden onze gedachten en interesses goed met elkaar delen.
De volgende dag gingen we opweg naar het dorpje Fame. Een uurtje lopen. Het werd opeens erg mistig enja daar kwam de regen..de echte 'regenwoud-regen' en dat gaat met bakken naar beneden!Verstand op nul en lopen maar. Eindelijk bij een hotel in Alekpeti aangekomen alles uit mn backback gehaald om te laten drogen.Ach, afrikaans zonnetje erop en het was weer droog.Die middag gingen we weer oppad naar een andere waterval. Volgens de ghanezen was de weg er naar toe te stijl en te ruig voor ons. Maar nee, 'we can do it, we are strong womans'. Het was toch wel heftig. In het regenwoud is het zo vochtig dus je zweet heel gauw en het is moeilijker ademhalen. In het dorpje Logba Toto vonden we een gids die ons verder wilde leiden naar de waterval. Iedereen heette ons weer welkom en de kindertjes riepen 'albruni!' (blanke) en zwaaiden. De sfeer in de dorpjes is goed. Overal werden we met open armen ontvangen. Langs de straat wat rijst met spagetti gegeten (ja, door elkaar) waar iedereen wel even een praatje met ons wilde maken. De laatste dag door het woud naar het dorpje Tafi Abuipe gelopen. Een 7km pad door hoge struiken. De mensen leven daar van Kente-weaving. Veelal jonge jongetjes waren aan het weven (van half8 tot half6!). Mooie prints en kleuren, met elk hun eigen betekenis. Kente wordt hier alleen gedragen tijdens bijzondere gelegenheden.
Zaterdag 1 september zat het avontuur er toch echt bijna op. Helaas moest ik terug naar Accra en Lena ging nog verder reizen. In de trotro een aardige ghanese journalist ontmoet die mij helemaal met de taxi bracht naar mn hotel, en alles betaalde :)Al verwacht hij denk ik wel dat ik nu af en toe even een berichtje door geef aan zijn broertje in Amsterdam haha. In het hotel Colin en Luca ontmoet die dezelfde vlucht als mij hadden. 5uur in de ochtend konden we eindelijk aan boord van het vliegtuig. Voor het laatst op ghanese bodem. 'Alles' van de afgelopen 9 weken flitsten nog even voorbij. Zoveel beleefd, zoveel gezien, ontzettend genoten, veel geleerd. Ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. Voor een tijdje als afrikaantje geleefd, tussen hele bijzondere mensen. Dat zal mij altijd bijblijven.
Liefs Suus
-
04 September 2007 - 20:39
Laura:
hej suus!
ik heb je alweer gezien maar stuur je toch even een berichtje nog! echt super mooie foto's joh en die hengel is echt geweldig :D
nu weer ff hier wennen, maar dat gaat wel weer goed komen! lekker pizza eten is ietsie beter dan rijst met spaghetti denk ik :D volgende keer gaan we weer culinair koken.
nou he ik zie je snel weer he!
kus laura -
05 September 2007 - 15:03
Ria De Groot:
Hoi Susan, Ik vond het geweldig om je ervaringen en belevenissen te lezen, het word weer stil op de E-mail!!!Kan me voorstellen dat het leven van daar nog wel enige tijd in je hoofd zit, en dat het moeilijk is om weer om te schakelen.
Maar ook weer prettig dat je voldaan en heel weer terug bent. groetjes Ria
-
05 September 2007 - 20:10
René En Yvonne Souwe:
Beste Suus,
Fijn dat we hebben mogen genieten van de prachtige, soms aandoenlijke foto's.
Je stijl van schrijven is erg boeiend en leerzaam alsof we zelf mee reizen. De realiteit is dan na het lezen en kijken weer het veelal bewolkte Purmerend. Leuk dat je vader je verslag wilde doormailen.
Het gaat je in alle opzichten goed en tot de volgende reis is onze wens.
Groetjes van René en Yvonne -
06 September 2007 - 06:23
Papa:
Prachtig....Uit je verhalen is het mij nog meer duidelijk dat je dit heb moeten doen, je was er met hart en ziel (als een missie). Ik ben trots en blij dit te mogen mee ervaren. Dit is emotie!
Kus Papa -
06 September 2007 - 16:52
Laila En Ruben:
Opeens gaat alles bij jou in sneltreinvaart. Ik kan soms erg dom zijn. Noem het maar een blinde vlek. Je hebt je meer ontwikkeld dan ik ooit dacht. Ook nog eens naar een ontwikkelingsland geweest. Je zal je nu helemaal een stuk volwassener voelen dan ik, je oudere broer, nu nog steeds een schelm. Maar, maak je borst maar nat: ik ga naar Zuid-Amerika met mijn Laila, kom getrouwd terug, losgeworsteld van ieder verlangen naar een moeder, behaard, als een man. Je zal je aan mij niet meer ergeren.
Ik ben trots op je, vind het fantastisch dat je zo veel moed hebt! Was bijna vergeten dat jij zoo verrassend was. Maar dat is mijn blinde vlek.(je foto's zijn prachtig overigens, en je kan echt schrijven, niet alleen spelling en grammatica!)
Ik ben blij voor je. En Laila ook.
Ruben en Laila -
07 September 2007 - 12:02
Mama:
Heerlijk, dat je er weer bent. Je kleuter wens is vervult met voor ons prachtige verhalen en foto's. "Suus goes to Africa" het was mooi, verrassend en vol overtuiging en inzet heb je de mensen iets geleerd en meegegeven. Ik ben trots op je.
Dikke kus mam. -
07 September 2007 - 16:43
Opa En Oma Mooij:
Heerlijk dat je weer thuis bent. Het moet voor jou een geweldige belevenis geweest zijn. Wij hebben bewondering voor alles wat je gedaan hebt. Wij hebben genoten van je verslag en je foto's. We wensen je alle goeds voor de toekomst en gauw tot ziens. Groetjes en liefs opa en oma. -
09 September 2007 - 13:35
Lianne:
hey Suus!
leuk om je laatste verhaaltje te lezen, de foto's van Elmina, The Green turtle lodge en de mangrove herkende ik meteen!! De andere foto's zijn ook mooi joh! jammer dat ik geen tijd meer heb gehad de Volta Region te bezoeken...
Ik kreeg ook op schiphol een broodje kaas... heerlijk he! hihi!
nou we gaan snel een reuni houden!
dikke kuz Lianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
